En het water was een muur

Binnen die eroev is het religieuze Joden toe­gestaan losse voor­werpen te dragen op de rust­dag sjabbat – iets wat zonder die grens volgens de Joodse wetten niet mag: het buitens­huis mee­dragen van bezittingen geldt als een vorm van werken.
Het gebied binnen de grens wordt gezien als één groot Joods huis. En de muren ervan? Die zijn niet van hout of steen, maar van water.
Dat gaat voor een deel terug op het Exodus-verhaal waarin Mozes de zee splitste om de Israëlieten uit Egypte te leiden: “En het water was hun een muur aan hunne rechter- en linkerzijde.”

Bijna 75 kilometer stroomt het grens­water van de drukke Amsterdamse binnen­stad via pittoreske buiten­gebieden tot Zuid-Holland aan toe. Wie van binnenuit de grens verkent, ziet het landschap veranderen. De kade en het water zijn nergens gelijk. Het zijn werelden op zich­zelf, door de grens aaneen­geregen. Buig je hoofd, en inderdaad: dat water ís een muur.