Familie Evers
Draagt sinds de kinderen er zijn.
Eli: “Ik ben zonder eroev opgegroeid in Amersfoort. Toen we eenmaal naar Amsterdam verhuisd waren, hadden we met de buren op enig moment een privé-eroev, zodat we met eten en andere dingen bij elkaar langs konden gaan.”
Chaya: “In New York, waar ik vandaan kom, deden we het ook zonder eroev. Tegenwoordig is er wel een, maar de rabbijnen kunnen er geen consensus over bereiken, en onze rabbijn ondersteunde de draaggrens daar niet.”
Eli: “Zelf draag ik nog steeds liever niet, maar met vier kinderen is het fijn dat het kan. Zeker met een kleine, zijn er veel spullen die mee moeten.”
Chaya: “De luiertas, en de kinderwagen bijvoorbeeld.”
En de kinderen? Wat nemen die mee op sabbat? “De speelgoedtijger, en de leeuw”, zegt Rivka. Mendel kiest voor chips en wafels.
Eli: “Ik druk de kinderen op het hart er bewust mee om te gaan. Dat ze alleen dragen wat ze die dag nodig hebben. Ik wil ook voorkomen dat ze het met ogen dicht gaan doen. In Jerusalem, waar de eroev al generaties lang bestaat, is het zó vanzelfsprekend geworden dat zelfs orthodoxe Joden soms geen idee meer hebben. Als ik ze vertel van de Amsterdamse situatie, dan vragen sommigen: ‘Wat is dat, een eroev?’
Afgelopen sabbat had ik iets toevallig aan de hand. Met een groep gelijkgestemde leeftijdsgenoten - orthodox en openminded - hebben we onlangs een nieuwe synagoge opgericht: Kehal Chassidiem. Omdat een eigen Thorarol voor de dienst tienduizenden euro’s kost, lenen we die voorlopig van een bevriende instantie. Afgelopen vrijdag waren we vergeten om die rol voor de aanvang van de sabbat naar de synagoge te brengen. Dankzij de eroev kon ik die rol ophalen en naar sjoel dragen.”
Chaya: “En onlangs waren we met z’n allen bij vrienden op bezoek in Amstelveen. Dat had niet gekund zonder eroev.”
Eli: “Het brengt mensen samen. Begin 2018 is er een extra goedkeuring gekomen voor de eroev van de Israëlische rabbijn Weiss, die een specialist schijnt te zijn op dit gebied. Volgens hem is de eroev koosjer voor de allerstrengsten. Toen die goedkeuring er eenmaal lag, hadden we gelijk vier a vijf jonge moeders extra in de synagoge. Daardoor maken ook kinderen eerder in hun leven kennis met de diensten.”
